ارتباط بین تعارض کار- خانواده و رضایت زناشویی در پرستاران و ماماهای بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی زابل

زمینه: تعارض کار- خانواده به عنوان ناسازگاری بین نقش­های کاری و خانوادگی توصیف می­شود. از طرفی رابطه متقابلی بین رضایت زناشویی و شغل وجود دارد؛ به طوری­ که تنش در یکی از این دو حیطه، دیگری را تحت تأثیر قرار می­دهد. هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین تعارض کار- خانواده و رضایت زناشویی در پرستاران و ماماها انجام شد. مواد و روش­ها: این مطالعه تحلیلی در سال 1393 بر روی تمام 289 نفر از کارکنان پرستاری و مامایی متأهل بیمارستان­های دانشگاه علوم پزشکی زابل انجام شد. اطلاعات با پرسش­نامه­های رضایت زناشویی انریچ و تعارض کار- خانواده کارلسون جمع­آوری و با آزمون­های آماری ضریب همبستگی پیرسون، ﺗﻲ و ﺗﺤﻠﻴﻞ رﮔﺮﺳﻴﻮن خطی تحلیل شدند. یافته­ها: میانگین نمره رضایت زناشویی کارکنان 52/168 (رضایت نسبی) محاسبه شد. میانگین نمره تعارض کار- خانواده کارکنان 26/3 (تعارض متوسطی) به دست آمد. بین رضایت زناشویی و تعارض کار- خانواده کارکنان ارتباط منفی معنی­داری وجود داشت (11/0- =r ، 03/0 =p)؛ به طوری ­که با افزایش این تعارض، رضایت زناشویی کاهش می­یافت. پرستاران رضایت زناشویی بالاتر و تعارض کار- خانواده کم­تری را نسبت به ماماها داشتند. نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، مدیران اجرایی بهداشت و درمان برای تحکیم بنیان خانواده باید شرایطی ایجاد کنند که تعارض­های نقشی بین کار و خانواده به حداقل بر­سد و به تبع آن میزان رضایت زناشویی افزایش یابد.